Vorige keer toonde ik hoe het nieuwe kippenhok (nachthok) er uit zag. Deze keer zijn de kippetjes aan de beurt. Zelfs de kinderen en m’n vrouw zijn enthousiaster over de kippen dan ik ooit had durven hopen!
Een mix met omwegen
Sommigen zeggen dat je geen kippenrassen mag mengen met elkaar. Anderen doen niet liever dan allerlei rassen met elkaar mengen. Sommige voor de kippen, anderen voor de eitjes. Wel, ik heb me bij de laatste groep aangesloten. Ha!
Omdat ik soms nogal van “makkelijk en alles op een plaats” hou, had ik kippetjes bij een groter tuincentrum besteld. De dag voor het ophaalmoment kreeg ik telefoon dat er één kipje, de witte Leghorn, niet bij kon zijn, wegens niet meer beschikbaar die weeg. Op zich geen probleem, ik had nog genoeg kipjes. De dag zelf kreeg ik opnieuw telefoon: “heeft mijn collega u ook vermeld dat de Araucanas wegens enorme vraag niet meer kunnen geleverd of besteld worden dit seizoen“?. SLIK! Dat was al een veel grotere ramp! Wat nu gedaan?!
Ik was eigenlijk net op weg naar Hilde, om haar zijdehoen haantje op de halen, toen ik telefoon kreeg. Die kon het niet zo goed meer vinden met zijn broertje. Me to the rescue!
Ik deed mijn verhaal aan Hilde en die adviseerde me toch eens op tweedehands te kijken, want ze had daar zelf een paar bevruchte eitjes gekocht van araucanas.
Zogezegd zo gedaan. Thuis direct op tweedehands beginnen zoeken en al snel kwam ik terecht bij het Bressehuis. Toevallig was dat de kweker waarbij een andere kennis ook haar kipjes ging halen! Toen waren er nog geen araucanas beschikbaar dacht ik. Het Bressehuis had nog genoeg Araucanas beschikbaar! Yes! Want… voor die kipjes deed ik het voornamelijk! Snel contact gezocht en diezelfde dag nog een afspraak kunnen maken om ze op te halen!
Ik was helemaal in de wolken, want ik vreesde er voor dat het een te moeilijke zoektocht zou worden, gezien de grote vraag naar de araucanas. Volgens mij zit Angelo Dorny daar voor iets tussen 😉 hij heeft mij geïntroduceerd en zot gemaakt in de prachtige wereld van gekleurde eitjes (dus niet enkel de bruine en witte eitjes).
Ja, dit zijn ze dan. Mijn twee araucanas. Heel lieve kipjes. Vooral de bruine, maar die heeft het ook nog eens moeilijk te verduren in de groep. De grote maransen en de leghorn pikten haar regelmatig 😦 Ze zit vrij laag in de pikorde volgens mij. Arm kipje. De eerste dagen verschool ze zich regelmatig in de hoekjes, onder een berg onkruid en zelfs tussen de spleten van de paletten rechts op de foto. Langs de andere kant is ze volgens mij het minst mensenschuw. De grijze ontfermt zich een beetje over haar. Zij kan al wat meer haar mannetje staan.
Deze meisjes geven normaal groene/blauwe eitjes. Super leuk! Ik kan niet wachten op de eerste eitjes van hun.
Hierboven zitten de drie kleinste miekes samen bij elkaar. Gelukkig kunnen zij het nog goed vinden met elkaar. Ons grijzeke is net een stofbad aan’t nemen.
Nummer 5 tot 7: de leghorn (wit) en twee marans’en (bijna zwart). Zij geven hopelijk vele witte en chocoladebruine eitjes. Hoe groter, hoe meer bitch gehalte hebben we gemerkt. Shame on you girls! Maar zo gaat het er blijkbaar aan toe in de kippenwereld. Angelo heeft me al wat proberen sussen op Instagram. “Komt allemaal in orde.”
Wat mij meteen opviel: de leghorn is een échte scharrelaar. De marans dames volgden haar daarin na een tijdje. Een hele berg verdroogd onkruid lag in een mum van tijd verspreid. Allez, al die klimmende winde die ik eind vorig jaar ophoopte, komt nog van pas!
De marans hebben we ook nog in allerijl mogen kortwieken. Aangezien ze nog niet automatisch op stok gaan – behalve het zijdehoen haantje en de leghorn – steken we ze elke avond zelf in het hok. Dus jah, dinsdag was er eentje in geslaagd om te vliegen tot op de paletten van de compost, vervolgens op het dak van het kippenhok én daarna natuurlijk over de omheining van de ren… tof ze, zo juist tijdens de schemering een zwarte kip vangen :p
Last but not least…
Ja! Het allereerste eitje (van de leghorn) op dag 2 is al een feit! Laat de rest maar snel volgen!
Ter vergelijking: het 1ste leghorn ei vergeleken met supermarkt eieren. Cute 🙂
Tot de volgende!
Jans moestuin 
Herkenbaar 🙂 Ik heb ook al enkele keren ’s avonds nieuwe kippen uit een boom moeten halen om ze op hun stok in het kot te zetten. Ze leren het gelukkig snel. Blijkbaar is altijd één van de kiekens de underdog, en af en toe zit er ook een echte bully bij. Ze hebben zo allemaal hun eigen karaktertje. En met zeven kippen zal je ook wel andere mensen een plezier kunnen doen met verse eitjes van gelukkige kiekens!
De haan en de grotere kippen gaan nu eindelijk naar binnen vandaag. De kleinste dutskes stoppen zich nog weg in een hoekje. Gelukkig kan ik ze al beter vastpakken 🙂 vooruitgang! 😀
Wauw dat is daar plezant! Spannend hè, wachten op de eerste eitjes. Zo tof dat jouw huishouden ook zo enthousiast is!